ដំណើរកំសាន្តតាមរថភ្លើងដ៏គួរឲ្យទាក់ទាញទៅកាន់ខេត្តកាញចាណាបូរី (Kanchanaburi)

នេះប្រហែលជាដំណើរកំសាន្តដ៏ពេញនិយមមួយរបស់ប្រជាជនថៃមិនថាថ្ងៃចុងសប្តាហ៍ឬថ្ងៃធម្មតាឡើយ ដែលនរណាៗក៏តែងតែចង់ជិះរថភ្លើងមួយខ្សែនេះដើម្បីបានទស្សនានូវទិដ្ឋភាពតាមដងផ្លូវ និងចង់ឃើញដោយផ្ទាល់នៃចុងបញ្ចប់របស់ខ្សែរថភ្លើងមួយនេះដែលជារមណីយដ្ឋានកែច្នៃដ៏ស្រស់ស្អាតមួយកន្លែង។ ក្រោយពីបានទទួលបទពិសោធន៍នៃការធ្វើដំណើរកំសាន្តដ៏មានន័យមួយនេះមកពិតជាបានទាក់អារម្មណ៍ខ្ញុំឲ្យរៀបរាប់ពីដំណើរចរតាមរថភ្លើងពីទីក្រុងបាងកក សម្តៅឆ្ពោះទៅកាន់ខេត្តមួយដែលមានទេសភាពព្រៃភ្នំនិងសម្រស់ធម្មជាតិគួរឲ្យចង់គយគន់ជាទីបំផុត។ ផ្លូវឆ្ងាយមែនពិតក៏ប៉ុន្តែវាមិនបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាធុញថប់ក្នុងអំឡុងពេលធ្វើដំណើរនោះឡើយ តែវាបានផ្តល់មកវិញនូវអារម្មណ៍ដ៏សប្បាយរីករាយក្នុងការជជែកសន្ទនាជាមួយនឹងប្រជាជនថៃដែលមានភាពរួសរាយរាក់ទាក់ប្រកបដោយស្នាមញញឹមពព្រាយជាមួយនឹងភ្ញៀវទេសចរជានិច្ច។ .........
Read more

Comments

កម្ពុជា ក្រោយឆ្នាំ១៩៧៩

កម្ពុជាក្រោយឆ្នាំ ១៩៧៩ រៀបរៀងដោយក្រុមនិស្សិតថ្នាក់ប្រវត្តិសាស្រ្តកម្ពុជា វេនពេលល្ងាច (Summer term 2015) សមាជិកក្រុមទី ១០ រួមមាន លោក ត្រាន់តិចសេង (ប្រធានក្រុម) លោក កែវ សុង (ជំនួយការ) ភិក្ខុ យេនសុភក្តី លោក វង្សសម្បត្តិ កញ្ញា ថៃស្រីឡែន លោក សនពិសិដ្ធ កញ្ញា សេកសុគន្ធារី លោក ពេជ្យបញ្ញា កញ្ញា ប៉ោងគុយឆេង លោក ម៉ិញសុខហេង អារម្មណ៍កថា ដើមឡើយ ចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះការសិក្សាប្រវត្តិសាស្រ្តកាលពីរៀននៅថ្នាក់កម្រិតមធ្យមសិក្សាចំណេះដឹងទូទៅ គឺគ្រាន់តែអាចឱ្យយើងខ្ញុំដឹង និងចងចាំអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងកាលពីអតីតកាលប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកការរៀនទៀតសោត គឺយើងខ្ញុំគ្រាន់តែប្រឹងធ្វើយ៉ាងណាទន្ទេញឱ្យចាំនូវកាលបរិច្ឆេត និងហេតុការណ៍ក្នុងដំណាក់កាលផ្សេងៗឱ្យបានល្អជាការស្រេច។ ប៉ុន្តែ ឈានមកដល់ការសិក្សាអំពីប្រវត្តិសាស្រ្តកម្រិតឧត្តម្ភវិញ ទើបយើងខ្ញុំមានការភ្ញាក់ខ្លួន។ ភ្ញាក់ខ្លួនក៏ដោយសារ មូលហេតុនៃការសិក្សាប្រវត្តិសាស្រ្ត មិនមែនមានន័យត្រឹមតែជាការចងចាំនោះទេ ប៉ុន្តែ ក៏ជាការដែលត្រូវធ្វើការស្វែងយល់ ចេះវិភាគ និងគិតគូរពិចារណាលើទឡ្ហីករនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នីមួយៗដែលអ្នកសរសេរកត់ត្រាប

សត្ថវណិជ្ជា (ហាមជួញដូរគ្រឿងសាស្រ្តាវុធ)

` សត្ថវណិជ្ជា (ហាមជួញដូរគ្រឿងសាស្រ្តាវុធ) រៀបរៀងដោយក្រុមនិស្សិតថ្នាក់បណ្តុះគុណធ៌មវេនពេលល្ងាច ( Personal Growth and Development term 2, 2015) សមាជិកក្រុម ទី៣០រួមមាន៖ លោក កែវ សុង (ប្រធានក្រុម) លោក ម៉ៅសុវិទ្យា (ជំនួយការ) កញ្ញា លៀន ស្រីនិច លោក សំសាន់ស្តារ លោក ខនចាន់ផានិត លោក សនពិសិដ្ធ កញ្ញា ប៉ោងគុយឆេង លោក ពេជ្យ បញ្ញា អារម្ភកថា មនុស្សលោករួមទាំងសត្វទាំងឡាយ ដែលកើតមកលើលោកនេះហើយ តែងប្រាថ្នាចង់បានសេចក្តីសុខជានិច្ច។ សភាវះទាំងអស់ តែងមានសេចក្តីភ័យខ្លាច និង តក់ស្លុតរន្ធត់ញាប់ញ័រជាខ្លាំង នៅពេលប្រឈមមុខជាមួយគ្រោះថ្នាក់ ជាពិសេសចំពោះក្តីស្លាប់។ អាស្រ័យហេតុនេះទើប ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់បរមគ្រូនៃយើងទ្រង់ត្រាស់សម្តែងថាអំពីជំនួញក្នុងការរកទទួលទាន ៥ ប្រការ ដែលពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយគួរវៀរចាក មិនគួរប្រព្រឹត្តមានដូចជា សត្ថវណិជ្ជា, សត្តវណិជ្ជា, មំសវណិជ្ជា, មជ្ជវណិជ្ជា, វសំវណិជ្ជា ។ ក្នុងនោះដែរ សត្ថវណិជ្ជា គឺជាជំនួញមួយដែល ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធបានបង្រៀបដល់មនុស្សលោកយើងមិន អោយប្រកបនៅអាជីវកម្មដោយការជួញដូរ អាវុធគ្រប់ប្រភេទដែលជាគ្រឿងប្រហារ ជិវិតមនុស្ស និងសត្វ។ មនុស្សកាលបើសេចក្តីលោភកើត

លាតត្រដាងអាថ៍កំបាំងនៃសញ្ញា “អូម”.

លាតត្រដាងអាថ៍កំបាំងនៃសញ្ញា “ អូម ”. អ្នកប្រហែលជាធ្លាប់ឃើញសញ្ញា អូម ដែលជាគេនិយមចាក់សាក់លើដងខ្លួន និងគូជាគំនូរលើជញ្ជាំងដែលគេដេគ័រនៅក្នុងហាងនិងកន្លែងកម្សាន្តឬទីសក្ការៈបូជាមួយចំនួនផងដែរ។ អូម ជាភាសាអង់គ្លេសគឺ “Om” ឬ “Aum” គឺជាសញ្ញាមួយដែលមានអត្ថន័យបង្កប់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅក្នុងដំណើរជីវិតរបស់មនុស្ស។ មិនថានៅក្នុងសាសនា ឬ សង្គមជាក់ស្តែងនោះទេ អូម ត្រូវបានគេប្រើជាសញ្ញាសុទិដ្ឋិនិយម និង ទេវៈនិយម។ ដូចនេះតើអូមមានអត្ថន័យយ៉ាងម៉េចទៅ? អូមផ្គុំឡើងដោយអក្សរសំស្រ្កឹតបីគឺ អា( A) មានន័យថាការចាប់ផ្តើម។ ទារកដែលចាប់បដិសណ្ធិចេញពីផ្ទៃ ម្តាយដំបូង តែងតែស្រែកយំ “ អា ” ជាសញ្ញាដែលបង្ហាញថាពួកគេចាប់ផ្តើមទទួលស្វាគមន៏ពីភពផែនដីដែលស្រស់បំព្រងនៃយើងនេះ។ បន្ទាប់មកពួកគេស្រែកថា អ៊ូ( U) បានសេចក្តីថាពួកគេកំពុងតែសម្របខ្លួនដើម្បីរស់រានមានជីវិតជាមួយពួកយើង ហើយនោះជាអក្សរទីពីររបស់ អូម។ នៅទីបំផុតទារកដែលគួរឱ្យស្រលាញ់ ក៏ចេះបៅដោះម្តាយខ្លួនហើយបញ្ជេញសម្លេង អឹម ឬ ម ( m) ឬ ហៅម្តាយថា “ ម៉ាក់ ” ឬ “ ម៉ាម៉ា ” នោះហើយជាអក្សរទីបីនៃសញ្ញា អូមនេះតែម្តង។ ដោយសារតែ អូម ផ្គុំឡើងដោយអក្សរសំស្រ្កឹតបីនេះ និងបញ្ជេញសម្លេងដោយមិនកំរើកអណ្តាត នេះហើយទ

Occupie SongK

Search This Blog