Skip to main content

លាតត្រដាងអាថ៍កំបាំងនៃសញ្ញា “អូម”.





លាតត្រដាងអាថ៍កំបាំងនៃសញ្ញា អូម”.



អ្នកប្រហែលជាធ្លាប់ឃើញសញ្ញា  អូម ដែលជាគេនិយមចាក់សាក់លើដងខ្លួន និងគូជាគំនូរលើជញ្ជាំងដែលគេដេគ័រនៅក្នុងហាងនិងកន្លែងកម្សាន្តឬទីសក្ការៈបូជាមួយចំនួនផងដែរ។ អូម ជាភាសាអង់គ្លេសគឺ “Om”“Aum” គឺជាសញ្ញាមួយដែលមានអត្ថន័យបង្កប់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅក្នុងដំណើរជីវិតរបស់មនុស្ស។ មិនថានៅក្នុងសាសនា ឬ សង្គមជាក់ស្តែងនោះទេ អូម ត្រូវបានគេប្រើជាសញ្ញាសុទិដ្ឋិនិយម  និង ទេវៈនិយម។ ដូចនេះតើអូមមានអត្ថន័យយ៉ាងម៉េចទៅ?

អូមផ្គុំឡើងដោយអក្សរសំស្រ្កឹតបីគឺ អា(A) មានន័យថាការចាប់ផ្តើម។ ទារកដែលចាប់បដិសណ្ធិចេញពីផ្ទៃ ម្តាយដំបូង តែងតែស្រែកយំ អាជាសញ្ញាដែលបង្ហាញថាពួកគេចាប់ផ្តើមទទួលស្វាគមន៏ពីភពផែនដីដែលស្រស់បំព្រងនៃយើងនេះ។ បន្ទាប់មកពួកគេស្រែកថា អ៊ូ(U) បានសេចក្តីថាពួកគេកំពុងតែសម្របខ្លួនដើម្បីរស់រានមានជីវិតជាមួយពួកយើង ហើយនោះជាអក្សរទីពីររបស់ អូម។ នៅទីបំផុតទារកដែលគួរឱ្យស្រលាញ់ ក៏ចេះបៅដោះម្តាយខ្លួនហើយបញ្ជេញសម្លេង អឹម ឬ ម (m) ឬ ហៅម្តាយថា ម៉ាក់ម៉ាម៉ានោះហើយជាអក្សរទីបីនៃសញ្ញា អូមនេះតែម្តង។ ដោយសារតែ អូម ផ្គុំឡើងដោយអក្សរសំស្រ្កឹតបីនេះ និងបញ្ជេញសម្លេងដោយមិនកំរើកអណ្តាត នេះហើយទើបគេគិតថាវាសញ្ញាអច្ឆរិយៈ។

មែនទែនទៅ អូមគឺជាសញ្ញាមួយបង្កើតដោយសាសនាព្រាហ្មណ៍ដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងបំផុតនៅប្រទេសឥណ្ឌាកាលដ៏យូរលុងណាស់មកហើយ។ បន្ទាប់មកគេឃើញមានសញ្ញានេះនៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាផងដែរ ហើយនៅតែមានអត្ថន័យខ្លាំងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ នៅក្នុងទ្រឹស្តី​ព្រហ្មញ្ញសាសនា អូមតំណាងឱ្យព្រះហរិហរៈ ដែលយើងគ្រប់គ្នាស្គាល់ថាជាការរួមបញ្ចូលគ្នានូវព្រះបីអង្គពោលគឺ៖ ព្រះឥសូរ ជាអ្នកបង្កើតលោក, ព្រះវិស្ណុ ជាអ្នកកសាងលោក និង ព្រះសិវៈ ជាអ្នកបំផ្លាញលោក។ ការភ្ជាប់ព្រះទាំងបីអង្គជាមួយនឹង អូម ​ហាក់ដូចជាស៊ីសង្វាក់គ្នាយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងសម្លេងទាំងបីរបស់ អូម​គឺ អា (ការចាប់ផ្តើម)  អ៊ូ(ការវិវដ្ត) និង អឹម(ការបញ្ចប់)។​

ក្នុងទស្សនៈព្រះពុទ្ធសាសនា ពិសេសក្នុងនិកាយមហាយានដែលប្រតិបត្តិខ្លាំងក្នុងទឹកដីទីបេ និងប្រទេសអាស៊ីកណ្តាល អូមគឺជាសម្លេងនៃចក្រវាឡមហាសាល(The Sound Of Universe)។នៅក្នុងទីវត្តអារាម​ ប្រសិនបើអ្នកបានស្តាប់ព្រះសង្ឃបន្លឺព្រះដីការ សម្លេងអូមយ៉ាងស្រុះគ្នានោះ អ្នកប្រាកដជាមានអារម្មណ៍ព្រឺសម្បុរខ្ញាក់ ហាក់បានជាមានអ្វីម្យ៉ាងមកដាស់សតិអ្នកពីដំណេកដែលកំពុងតែលុងលក់ស្កុបស្កុល ឱ្យមកស្តាប់ព្រះធម៌ដ៏ប្រសើរ។ ចក្រវាឡដ៏ធំមហិមានេះហើយដែលជាទីស្ថានដែលព្រះពុទ្ធបានទៅដល់ដែលគេហៅថា និព្វាន ជាឋានសួគា៍ដ៏ស្ងប់ស្ងាប់បំផុត។ រូបំ ទុក្ខំ អនិច្ចំ អនត្តា បានសេចក្តីថា កើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ វាជាមាគ្គាធម្មជាតិដែលមនុស្ស សត្វ ទាំងឡាយកំពុងប្រាស្រ័យ និងធ្វើដំណើរជាមួយនឹងការប្រែប្រួលនៃសភាវៈរាងកាយដោយមិនចេះឈប់ឈរ។ ដោយហេតុនេះហើយទើបអ្នកនិយមសាករូបមួយចំនួនបានសាកសញ្ញាអូម​ ដោយគេមានជំនឿរថាវាជាសញ្ញារបស់ព្រះ។ អូមក៏តំណាងឱ្យអតិតកាលដែលកន្លងផុតទៅ បច្ចុប្បន្នកាលដែលកំពុងតែកើតមាន និងអនាគតកាលដែលនឹងប្រឈមទៅថ្ងៃខាងមុខ។
នៅមានការប្រើប្រាស់ និងការយល់ឃើញជាច្រើនទៀតដែលមិនអាចរៀបរាប់អស់។ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ មិនត្រឹមតែ​ព្រហ្មញ្ញសាសនា និងព្រះពុទ្ធសាសនាប៉ុណ្ណោះទេ ដែលមានជំនឿរលើនិមិត្តសញ្ញានេះ​ មានសាសនាជាច្រើនទៀតនៅមជ្ឈឹមប្រទេសមួយចំនួនក៏ទទួលស្គាល់ផងដែរ សូម្បីតែក្រុមសង្គមងងឹតមួយចំនួននៅអាស៊ី ក៏និយមប្រើជាសញ្ញាសំគាល់ដែរ។ ជារួម អូម(Om, Aum) ត្រូវបានមនុស្សទូទៅទទួលស្គាល់ដូចគ្នា នោះមានន័យថា ព្រះ អូម សម្លេងតែមួយម៉ាត សញ្ញាមួយតូច ប៉ុន្តែអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅ គឺជាសញ្ញាអច្ឆរិយៈមួយដែលពិតជាគ្មានអ្វីមកអាចកាត់ថ្លៃបានឡើយ៕

Comments

Popular posts from this blog

កម្ពុជា ក្រោយឆ្នាំ១៩៧៩

កម្ពុជាក្រោយឆ្នាំ ១៩៧៩ រៀបរៀងដោយក្រុមនិស្សិតថ្នាក់ប្រវត្តិសាស្រ្តកម្ពុជា វេនពេលល្ងាច (Summer term 2015) សមាជិកក្រុមទី ១០ រួមមាន លោក ត្រាន់តិចសេង (ប្រធានក្រុម) លោក កែវ សុង (ជំនួយការ) ភិក្ខុ យេនសុភក្តី លោក វង្សសម្បត្តិ កញ្ញា ថៃស្រីឡែន លោក សនពិសិដ្ធ កញ្ញា សេកសុគន្ធារី លោក ពេជ្យបញ្ញា កញ្ញា ប៉ោងគុយឆេង លោក ម៉ិញសុខហេង  អារម្មណ៍កថា ដើមឡើយ ចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះការសិក្សាប្រវត្តិសាស្រ្តកាលពីរៀន​នៅ​ថ្នាក់​កម្រិតមធ្យមសិក្សាចំណេះដឹងទូទៅ គឺគ្រាន់តែអាចឱ្យយើងខ្ញុំដឹង និងចងចាំអំពី​ព្រឹត្តិ​ការណ៍ដែលបានកើតឡើងកាលពីអតីត​កាល​ប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកការរៀនទៀតសោត គឺយើងខ្ញុំគ្រាន់តែប្រឹងធ្វើយ៉ាងណាទន្ទេញឱ្យ​ចាំនូវកាល​បរិច្ឆេត និងហេតុការណ៍ក្នុង​ដំណាក់កាលផ្សេងៗឱ្យបានល្អជាការស្រេច។ ប៉ុន្តែ ឈានមកដល់ការសិក្សាអំពីប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​កម្រិត​ឧត្តម្ភវិញ ទើបយើងខ្ញុំមានការ​ភ្ញាក់ខ្លួន។ ភ្ញាក់ខ្លួនក៏ដោយសារ មូលហេតុ​នៃ​ការសិក្សាប្រវត្តិសាស្រ្ត មិនមែនមានន័យ​ត្រឹមតែជាការ​ចង​ចាំនោះទេ ប៉ុន្តែ ក៏ជាការ​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើការស្វែងយល់ ចេះវិភាគ និងគិតគូរពិចារ​ណា​លើទឡ្ហីករនៅក្នុង​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​​នីមួយៗ​ដែលអ្នកសរសេរកត់ត្រា​ប

សត្ថវណិជ្ជា (ហាមជួញដូរគ្រឿងសាស្រ្តាវុធ)

` សត្ថវណិជ្ជា (ហាមជួញដូរគ្រឿងសាស្រ្តាវុធ) រៀបរៀងដោយក្រុមនិស្សិតថ្នាក់បណ្តុះគុណធ៌មវេនពេលល្ងាច ( Personal Growth and Development term 2, 2015) សមាជិកក្រុម ទី៣០រួមមាន៖ លោក កែវ សុង (ប្រធានក្រុម) លោក ម៉ៅសុវិទ្យា (ជំនួយការ) កញ្ញា លៀន ស្រីនិច លោក សំសាន់ស្តារ លោក ខនចាន់ផានិត លោក សនពិសិដ្ធ កញ្ញា ប៉ោងគុយឆេង លោក ពេជ្យ បញ្ញា អារម្ភកថា  មនុស្សលោករួមទាំងសត្វទាំងឡាយ ដែលកើតមកលើលោកនេះហើយ តែងប្រាថ្នាចង់បានសេចក្តីសុខជានិច្ច។ សភាវះទាំងអស់ តែងមានសេចក្តីភ័យខ្លាច និង តក់ស្លុតរន្ធត់ញាប់ញ័រជាខ្លាំង នៅពេលប្រឈមមុខជាមួយគ្រោះថ្នាក់​​ ជាពិសេសចំពោះក្តីស្លាប់។ អាស្រ័យហេតុនេះទើប ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់បរមគ្រូនៃយើងទ្រង់ត្រាស់សម្តែងថាអំពីជំនួញក្នុងការរកទទួលទាន​​ ៥ ប្រការ ដែលពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយគួរវៀរចាក មិនគួរប្រព្រឹត្តមានដូចជា​ សត្ថវណិជ្ជា, សត្តវណិជ្ជា, មំសវណិជ្ជា, មជ្ជវណិជ្ជា, វសំវណិជ្ជា ។  ក្នុងនោះដែរ សត្ថវណិជ្ជា គឺជាជំនួញមួយដែល ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធបានបង្រៀបដល់មនុស្សលោកយើងមិន   អោយប្រកបនៅអាជីវកម្មដោយការជួញដូរ អាវុធគ្រប់ប្រភេទដែលជាគ្រឿងប្រហារ ជិវិតមនុស្ស និងសត្វ។ មនុស្សកាលបើសេចក្តីលោភកើត